Arntegedicht 2018, vördragen von Agnes Oltmann un Lennard Thies un wunnerbor schreben von Ursel Graf 

 

 

 

 A     Dach Lennard un jo alle gooen Dach, leebe Lüer!“                           

 

        Dat Wietzener Arntefest is vedage hier.

 

        Na olen Bruuk un Tradition ganz wunnerbor,

 

        fiert un dankt wi, un hoolt Rückschou, wie jedet Johr.

 

 

 

L     Dat  Kurn is maiht,  Brokser Markt hebt wi hat,

 

       drüm schmückte ganz Wietzen ehre Arntewagens glatt.

 

       Ja, dat is eene ganz gooe Saake, 

 

       mit Nachborn, Frünne olt un jung een Fest to maaken.

 

 

 

A     Düt Johr güng dat up Telt mit Kaffeedrinken los,

 

        un de Kooken un Torten smeckten ganz femos.

 

        So`n riesiget Telt hebt wi doch süß noch nich hat,

 

        good, denn pedt wi us naher bin Danzen de Föte nich platt.

 

 

 

L      Ik glöbe, dat is  vedage so een richdig, grodet Event,

 

        un ik hoffe, dat keen Wietzener düt Arntebeer vepennt!

 

        Good stellt, de Runde dört Dörp föhen mit alle Arntewagen,

 

        näbenbi gift et dor Leckereen gegen Döst un Hunger in Magen.

 

 

 

A     Hungern bruukt wi noch nich, aber de Arnte wör gor nich good.

 

 De Säbensleeperdach brochde 7 Wäken Tropenhitze un Waadernot.

 

       Dat wör een Johr mit Extreme, hen un her güng dat mit dat Weer.

 

       Unweer, Tornado un Windhosen kömen mit Vewüstung achderher.

 

 

 

L     Jeden Dach geben de Narichden riesige Füer un Waldbrände  dör.

 

       Veele Länner stünnen bi de Dürre un dän Wind hölplos dorvör.

 

        Ahne Zögern hed use Kreisfüerwehr mit DRK dütsche Hülpe tosecht.

 

        52  Insatzkräfte, mit Wietzener, möken sik na Schweden uppen Wech.

 

        För alle Beteilichden richdig emotional,

 

        dorför eenen ganz groden „Dank“ up jeden Fall!

 

 

 

A     Wat bewächt us noch un wat wör denn good  un schön?

 

        Vör de Kinner de Sömmerferien sünd sünnig un ahne Rägen wän.

 

        Ja, un de Teltlager alle, de würn anstrengend, aber ahne Matsch.

 

        Lagerfüer föll ut, aber alles löp prima un wi hebt veel lacht un quatscht. 

 

 

 

L      De Wölfe möchten wi nich vör de Huusdörn so dichte,

 

         aber de Minschen sünd im Vegliek to de Natur lütsche Wichte.

 

         De Politik is mit Trump un Putin nich jümmer to vestahn!

 

         De bold utdröchden Flüsse maakten de Schippfohrten lahm.

 

         Use nehe Pestorin Mel. Logemann is intwüschen in Pestorenhus intagen.

 

         Un de Pommes wird dürer, weil de Ketuffel nich de richdige Gröte harn.

 

 

 

A     Ja dat Gras is düt Johr nich saftig grön, sonnern brun is woll modern,

 

        un dat Veh is sogor mit düt  vedröchte Strohgras noch tofreer.

 

        Düsse Johrhunnert-Hitze hed allens vebrennt un vebrort,

 

        un dat gift kum noch Blomen för`n Arntekranz in Goorn.                                                                                         

 

                                                        

 

 

 

L     Ja Agnes, du kummst endlich uppen Punkt mit dän Arntekranz.

 

        Ik heb all dacht, ji hebt keenen maakt, oder vegät dat noch ganz.

 

        Un hier up usen Kerkplatz paßt dat doch wunnerbor hen.

 

        Nu wiest doch mal her, lat dat gooe Stück mal seehn.

 

 

 

A     Hier is he – „Made in Wietzen“ – sehr gooe Qualität.

 

        Nu sech mal ehrlich, is de nich super schick un adrett?    (Besen bringen)

 

 

 

L     Wat sechst du, dat Ding is super schick?

 

       Ji hebt doch woll een lütschen Tick!

 

       Dormit kanns bloß Spinne fägen,  

 

       oder dän Grill anböten, mienetwägen ….              (Besen weit weg werfen)

 

 

 

A     Na, denn rückt wi mal dän önnigen Kranz rut,           (LJ holt Erntekranz)

 

        süß flippt use Lenni hier noch ut!

 

        Bitte schön, wat sechste jetzt??

 

        Dat Beste kummt meistens doch tolest!

 

 

 

L      Ji sünd so Banausen, dat is jo nicht to faten.

 

        Wolln ji düt gooe Stück för nächstet Johr laten?

 

        De Kranz kummt jetzt mit  un ward up Telt transportiert.

 

        Denn wid wi mal kieken, wat dor denn mit pessiert. 

 

 

 

A      Wi wid man nich jammern, stöhnen un klagen in use Region.

 

         Von Irdbäben, Füer un Öberswömmung bleeben wi veschont.

 

         Wi möt nich hungern, hebt trotz Tropenhitze hier genog to eeten.

 

         Dorüm wid wi usen Gäber uk nich vegäten.

 

 

 

 L      Eene Bitte an dän Posaunenchor: Nu sünd ji dran.

 

         Stimmt doch bitte dat Dankesleed „Nun danket alle Gott“ an.    (Posaunen)    

 

         

 

 

 

 A     Good hebt ji dat maakt, ganz veelen Dank dorför.

 

         Nu danzt us de lustigen Dänzer noch wat vör.

 

 

 

 L      Wi föhrt nu mit Arntewagen dän 2. Deel von de „Wietzen-Erläben-Tour“

 

         Uppen Telt ankamen, ünnersökt wi denn dän schönen Kranz mal pur.

 

        

 

           

 

                                           --------------------------

 

 

 

                                                   

 

                                           

 

                                                        

 

 A     De grode Dörps-Ümzuch dör Wietzen wör richdig good.

 

        Von Wagen ut sütt dat alles ganz anners ut.

 

        Öber 15 km Fohrt, dat wör ganz wunnerbor.

 

        Aber nu nähmt wi us irstmal dän schönen Arntekranz vör.

 

        Ik hoffe doch, dat de  heele ankamen ist hier.

 

 

 

L      Ja Agnes, ik denke, dor fählt doch noch wat,

 

         so een Buddel mit Flüssigkeit hebt wi noch nich hat.

 

         Ik will mal söken, ob ik sowat hier finnen kann.

 

         Hoffentlich kam ik dor unvesehrt ran.                          (sucht Flasche)

 

 

 

A      Maak bloß nich so veel Unrat hier ümtoo,

 

         hier schall doch önnig danzt wirn, bit morn frooh!

 

         Eene richdige Band hebt wi hier düt Johr.

 

         De „Albinos“ maakt Stimmung, dat is ganz kloar.

 

 

 

L       De Buddel in Kranz, de hört dor mit too                        (gefunden)

 

         un ik heb em funnen, Mensch bin ik froh!

 

         Agnes kum her, dän probeet wi –

 

         un de irste Schluck, de is för di!

 

 

 

A       I gitt, i gitt, segg mal, wat is denn dat?                          (ausspucken)

 

         So een bittern Schluck heb ik ans noch nich hat.

 

         Wat maakt de Landjugend denn bloß mit mi –

 

         Päperoni-Waater mit Essig is dat, serg ik di!

 

 

 

L      Ik söek noch mal füdder in düt Kuddel-Muddel…..        (weiter suchen)

 

 

 

L      Oh ha, hier is jo noch een Buddel!!

 

        Dat is woll de Richtige, lad mal seehn…..

 

        wi de woll smeckt, de echde Kööm!           (trinken u. weitergeben an LJ)   

 

 

 

A      Nu kamt de Kinner endlich ran,                    

 

        de kiekt us all lange so fragend an,        

 

        als ob man in dän Kranz noch wat finnen kann.

 

 

 

L      Ik heb wat funnen, oh man oh man           (Lenni sucht Bonbon u. werfen)                                       

 

        Nu sünd de Sötigkeiten dran.        

 

        Wi smiet de wi bi`n Karneval

 

        un de Kinner dröft söeken öberall.

 

 

 

A      So, leebe Lüer, nu secht us dat Programm,

 

         dat Fiern nun Danzen fangt nu an.

 

         Wi hofft, ji sünd alle richtich good stellt

 

         un vegät mal de Arbeit, Streß un de Not inne Welt.

 

 

 

Beide   Wi beide wünscht jo noch veel Lachen un Spaß bit toon Rest,

 

             dormit ji achderher sergen künnt: Dat wör een schönet Arntefest!

 

 

 

08. Sept. 2018  -  UG